ارتزها: پمپ های آلت تناسلی
پروتز آلت تناسلی یکی دیگر از گزینه های درمانی برای مردان مبتلا به اختلال نعوظ است. این دستگاه ها یا چکش خوار (خم شونده) و یا باد شونده هستند. ساده ترین نوع پروتز شامل یک جفت میله چکش خوار است که با جراحی در اتاق های نعوظ آلت تناسلی کاشته می شود. با این نوع ایمپلنت، آلت تناسلی همیشه نیمه سفت است و برای شروع رابطه جنسی فقط باید بلند شود یا در وضعیت نعوظ تنظیم شود. این نوع ایمپلنت انتخاب خوبی برای مردانی است که آسیب نخاعی دارند و/یا قدرت دست محدودی دارند. امروزه بسیاری از مردان پروتزهای هیدرولیک بادی را انتخاب می کنند که به آنها امکان می دهد در هنگام انتخاب نعوظ داشته باشند و پنهان کردن آن آسان تر است. طبیعی تر هم هست. ایمپلنت آلت تناسلی معمولاً زمانی استفاده میشود که علت پزشکی مشخصی برای ED وجود داشته باشد و بعید است که مشکل به طور طبیعی یا با سایر درمانهای پزشکی برطرف یا بهبود یابد. گاهی اوقات پروتز آلت تناسلی در حین جراحی برای بازسازی آلت تناسلی کاشته می شود، زمانی که جای زخم باعث انحنای نعوظ شده است (بیماری پیرونی) یا برای درمان موارد شدید نعوظ طولانی مدت مکرر (پریاپیسم). جراحی ایمپلنت آلت تناسلی حدود یک ساعت طول می کشد و معمولاً در یک مرکز سرپایی انجام می شود. یک مرد می تواند تا 6 هفته پس از جراحی رابطه جنسی را از سر بگیرد.